کاش آهسته تر قدم بر می داشتی ای رمضان عزیز، لحظه ای درنگ کن تا مهمانت وسایلش را جمع کند. تازه لنگر انداخته بود بس که در این مهمانی کرامت دیده و ناز و نوازشش کشیده اند وقتی نوازشگر تو باشی، دلگشا وغم گسار تو باشی بنده ات جا خوش می کند..

فقط همین  روز مانده به پایان این ماه با عظمت، ماهی که با شب های قدرش توبه کردیم، قرآن به سر گرفتیم تا بار دیگر با قرآنش از در آشتی درآییم، عهد کردیم که به آیات نورانی اش گوش فرا داده وعمل کنیم. در عوضش خدا رهایی از آتش را نصیبمان گرداند.

وچقدر سخاوتمندانه بود این سفره انعامش، که در آن فقیر وغنی، عالم وجاهل، عابد وعاصی، کوچک وبزرگ، با هر مقام ومنصبی بر سر آن نشستند و از برکاتش هر یک به اندازه وسع خود بهره بردند. قول داده بودم بیشترین بهره را ببرم اما نشد! کاش فرصتی دوباره می یافتم.

بارپروردگارا به ما رحم کن، به کسی که “رأس ماله الرجاء” سرمایه اش امیدواری به فضل و بخشش توست و “سلاحه البکاء” و تنها وسیله نجاتش اشکی است که بی اختیار از چشمانش سرازیر می شود تا با تو سخن می گوید و به دستان تهی اش نظاره می کند…

من که بلد نیستم با تو سخن بگویم، امروز آمده ام همنوا با امام سجاد علیه السلام با دعای ۴۵ صحیفه اش به نام وداع با ماه رمضان با تو سخن بگویم و در این دو روز باقیمانده دعا کنم که بار پروردگارا ما را اهل این ماه قرار بده، در این روزهای پایانی اندوخته مان را از انواع اجر وپاداش و مقام قرب و فرمانبرداری و بندگی و دوری از شیطان وپاکی نفس تمام کن و پیمانه مان را از این نعمت ها پر کن. چشم امید ما همیشه به فضل و رحمت توست.

این روزهای پایانی را از بهترین روزهای عمرمان قرار بده.

“اللهم اسلَخنا بانسِلاخ هذا الشهر من خَطایانا” با گذشتن این ماه، از گناهان ما بگذر؛ ” واخرِجنا بخُروجه مِن سیّئاتنا” با بیرون رفتن آن ما را از بدی ها و زشتی ها بیرون بر؛ ” واجعلنا مِن أسعَد أهله به” بوسیله آن ما را از نیک بخت ترین اهل آن ماه قرار ده؛ ” و اجزِیهم قِسمًا فیه” واز با نصیب ترین ایشان در آن، ” وأوفِرهم حظًا منه” واز بهره مندترین آنان از آن قرار ده.

خداحافظ ای شهرالله الاکبر و ای عید دوستان خدا؛ خداحافظ ای گرامی ترین وقت هایی که با ما مصاحب ویار بودی، ای بهترین ماه در روزها وساعات؛

خداحافظ ای ماهی که “قربت فیه الأمان” آرزوها در آن نزدیک است و ” نُشرت فیه الأعمال” وکردارهای شایسته در آن پراکنده؛

خداحافظ ای مرجع امیدی که جدایی اش انسان را به رنج آورد و رفتنش وحشت و ترس بر دلها افکند و دردی جانکاه است؛

خداحافظ ای همسایه ای که دلها در آن بر اثر عبادت نرم وفروتن گردید و گناهان در آن آمرزیده شد؛

خداحافظ ای ماهی که در دلهای اهل ایمان هیبت و ترس بودی؛ با وجود تو روزهای ماه های دیگر در فضل با تو توان فخر و سرافرازی ندارند.

خداحافظ ای ماه خوب خدا، ماهی که چه خشنود گشتیم از آمدنش وچه دلتنگ و محزونیم با رفتنش؛

خداحافظ ای شب های قدری که برتر از هزار ماه بودید…

برگرفته از دعای چهل و پنجم صحیفه

التماس دعا