در این روزهای نمایش ایثار و فداکاری اربعین، به سراغ کسانی باید رفت که سراسر زندگی شان انعکاس از خود گذشتگی حسینی به همراه صبر و روشنگری زینبی باشد.

در میان خیل عظیمی از این افراد به زن شهیده می رسیم که به عنوان شهید شاخص سال ۱۴۰۲ انتخاب شده است. او به هنگام شهادت فقط یک کلمه گفت: چادرم، و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

شهیده شهناز حاجی شاه، دختر۲۶ساله خرمشهری، طلبه ای بسیجی که به عنوان نخستین زن شهید در روزهای مقاومت خرمشهر است.

در شهرش می ماند و با خلق حماسه های فراوان از نهضت سواد آموزی و فعالیت های فرهنگی تا امدادگری مجروحین در پشت جبهه و جهاد در مقابل دشمن متجاوز به عنوان یکی دیگر از نقش آفرینان تکوین و دوام انقلاب و چراغ های فروزان صراط مستقیم الهی، باالگوگیری از حضرت زهرا(س) و شیرزن کربلا زینب کبری(س) در آسمان دنیا می درخشد.

گوشه ای از زندگی سراسر ایثار و فداکاری اش او را بیشتر شبیه زینب کبری(س) نمود.

او در مکتب اهل بیت علیهم السلام پرورش یافت؛ در دوران سخت انقلاب در خرمشهر تحصیلاتش را تا دیپلم ادامه داد و راهی حوزه علمیه شد. او در کنار علم آموزی با گواهی نامه رانندگی که داشت و تایپ فارسی و لاتین که آموخت بعد از پیروزی انقلاب و در زمانی که هنوز نهضت سواد آموزی تشکیل نشده بود به همراه دوستانش به روستاها می رفتند و به بازماندگان از تحصیل سواد یاد می دادند.

شهناز که محصل علوم دینی در حوزه علمیه بود در بسیاری از مواقع به ارشاد دیگران می پرداخت و همین مسئله او را شاخص می نمود.

با لباس های آراسته و زیبا در نماز اول وقتش عاشق و عبد الهی جلوه می نمود به گونه ای که خانواده و دوستانش روایت کرده اند که لباس نماز و لباس بیرون از خانه اش فرق داشت و همیشه بعد از نماز عشاء مشغول خواندن ادعیه و اشک ریختن بود.

با شروع جنگ تحمیلی با وجود مهاجرت خانواده، به همراه برادرش حسین در خرمشهر ماند و به امداد و جهاد پرداخت.

دوستان همراهش خاطره ای عجیب از شب قبل از شهادتش دارند. زمانی که لباس سفید بر تن کرد و وقتی علت را پرسیدند گفت: “آدم وقتی خوشحال است بهترین لباس هایش را می پوشد، بلند شوید دو رکعت نماز بخوانیم و عکس یادگاری بگیریم.” آن عکس شد آخرین عکسش.

سرانجام در هشتم مهرماه ۱۳۵۹ به همراه دوستش شهناز محمدی در حال انتقال مواد غذایی به رزمندگان، در میان راه مقابل گل فروشی سر چهارراه خرمشهر برای امدادرسانی به یکی از رزمندگان از خودرو پیاده شدند و در آن لحظه با اصابت خمپاره هر دو مظلومانه به شهادت رسیدند.

ماجرای کفن و دفنش، داستان غریبی دارد.

زمانی که در گلزار شهدای خرمشهر او را تشییع کردند و به خاک سپردند به دلیل ناامنی شدید شهر، با ۵نفر بدون حضور پدر به خاک سپرده شد.

مادرش در این تشییع غریبانه وقتی کفن را کنار می زد گفت: شیرم حلالت. تو نذر حضرت زهرا(س) بودی. فقط یک خواهش از تو دارم! دعا کن در این جنگ پیروز شویم و دل امام (ره) شاد شود.

بعد از دفن، برادرش با دست روی سنگ نام شهناز را حکاکی کرد و با همین نشانه ها توانستند مزار او را پیدا کنند.

برادر نیز تا آخرین روز سقوط خرمشهر ماند و به فاصله یک ماه بعد از شهناز به درجه رفیع شهادت نائل امد.

روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد.

برای مطالعه بیشتر اینجا کلیک کنید

✾ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مطالب مرتبط

شهید گمنام اندیکا & الگوی شهید من  & دخترها هم شهید می شوند ۱ & دخترها هم شهید می شوند ۲