گفتند از عشق بگو…

گفتم…

عشق ندیده را از گفتنش چه سود…!

شاید واگویه ام با این شهید گمنام در گزارش شرح حال دانش آموزان عاشق دهه هشتادی و نودی

نقطه وصلی باشد برای دل زنگار گرفته ام به نور جاوید محبوب…

مدرسه متوسطه حضرت نرگس روستای شهید اسدپور شهرستان اندیکا قبل و بعد از استقبال از شهید گمنام…
هفته گذشته که با شنیدن افتادن قرعه به نام مدرسه و توفیق استقبال برای این دانش آموزان مظلوم و دور از نظر، دست از پا نشناخته و برای استقبال لحظه شماری می کردند

اما انگار خبر به تعویق افتادن مراسمِ استقبال اشتیاقشان را بیشتر کرد

و این بار دغدغه بی توفیقی هم به آن اضافه شد و همین که بطور قطع خود را میزبان شهید یافتند

در تدارک مراسم استقبال از تمرین همخوانی سرود تا صحنه آرایی و آماده کردن برنامه ها و…

در همه اینها بنده عشق و دلدادگی دیدم.

حتی دختران کم حجابی را دیدم که چطور تمام ذوق و استعدادشان را در طراحی صحنه بکار بردند

و گاهی از اینکه کارشان درست درنیاید حرص خوردند و بالبخندی به آنها فهماندم که اصل شهدا هستند.

گفتم ان شاءالله که شهید می پسندد…

حتی آن دختر کم حجابی که بعد از آن روز با ناراحتی به طرفم آمد و می گفت

چرا ما را در مراسم تدفین هم نبردند؟!

یا آنکه زیر تابوت را گرفته بود و مانند ابر بهار اشک می ریخت..

یا آنکه در ریختن اسفند و روشن نگه داشتن آتش ذغال ها وسواس زیادی به خرج می داد و…

هر کدام برای این مراسم از خود گذشته بود و یک ما شده بود…

حتی آن پایه ای از متوسطه اول که تا روزهای قبل گهگاهی با یکدیگر مشاجره داشتند

دیگر خودشان را نمی دیدند. شهید را مجسم می کردند که به آنها می نگرد.

اغراق نمیکنم. این ها را به عینه مشاهده کردم.

روز بعد به بچه ها گفتم خب خستگی از تنتان بیرون رفت؟ گفتند ما که خسته نشده بودیم!
تنها حرفشان امروز این بود که چرا برای خاکسپاری شهید گمنام که قرار است دیگر هیچ وقت مزارش را به دلیل محدودیت مکانش نمی توانند زیارت کنند آنها را نبردند؟!

دانش آموزان تشنه معنویتند، چرا معنویات آنها دیده نمی شود؟!

برخی میگفتند آیا می شود بار دیگر باز میزبان شهیدی دیگر باشیم…؟!

ومن در مراسم خود را هر طور بود از میان جمعیت عاشق و گریان به تابوت شهید رساندم

به خود رشک می بردم که توانستم گوشه دامانش را بفشارم که مرا فراموش نکنی…

نوشتم اللهم عجل لولیک الفرج…

ای شهید گمنام که در آسمان ها خوش نامی و در زمین گرچه بی نام اما ستاره درخشان نام و نشان ما تاریک دلانی

مرا بیاد آور

در مهمانی با عظمت رب تعالی از ما هم نامی به نیکی ببر…!

والسلام علی من اتبع الهدی

مطالب مرتبط

الگوی شهید من (شهیده مهین دانشیان) & الگوی شهید من (شهیده خاتون حسینی نژاد) & الگوی شهید من (شهیده فهیمه سیاری) & الگوی شهید من (شهیده بنت الهدی صدر) & الگوی شهید من ( شهیده فاطمه جعفریان) & الگوی شهید من (شهیده گلدسته محمدیان) & پیام شهدا به بانوان & حرفهای روی زمین مانده شهدا & دختر ها هم شهید می شوند & دخترها هم شهید می شوند۲