در سال دهم بعثت بود،به روز دهم که رسید همسر مهربان وفداکار پیامبر اکرم(ص)

در حالی که به سن شصت وپنج سالگی رسید،از دنیا رخت بربست وقلب نازنین حضرت را

از درد واندوه پر نمود؛ به گونه ای که آن سال را عام الحزن نام نهاد؛چرا که دیگر یاری همچون او به دست نیاورد

همو که با ثروتش اسلام رونق یافت وپشت پیامبر راست گردید.
عایشه می گفت:پیامبر از خانه که بیرون می رفت خدیجه را به خوبی ونیکی یاد می کرد

روزی غیرت مرا فرا گرفت ؛ گفتم:او پیرزنی بیش نبود، خدا بهتر از او را به شما عوض داد

پیامبر به گونه ای غضبناک شد که موهای جلوی سرش تکان می خورد

وفرمود:نه به خدا قسم بهتر از او را خدا به من عوض نداده، او به من ایمان آورد هنگامی که مردم کافر بودند

ومرا تصدیق نمود، هنگامی که تکذیبم نمودند؛ ودر اموال خود با من مواسات نمود، وقتی مرا محروم ساختند

واز او خدا فرزندانی روزی من نمود که از زنان دیگر محروم فرمود

وخدا فاطمه را از او به من عنایت فرمود.

منبع داستان
صائمان صالح یا روزه داران واقعی(غلامرضا نیشابوری)