حکمت خدا ورسولش چنین اقتضا می کرد که پس از رحلت پیامبر -آنهم آخرین پیامبر خدا-

مردم دچار تفرقه وحیرت نباشند ونظام جامعه اسلامی که سالهاپیامبر خدا(ص) برای آن زحمت کشیده ،

از هم نپاشد.از این رو، این کاملا عقلانی است که پیامبر به فرمان پروردگار،

جانشین خویش را به مردم معرفی کند تا جامعه از چند دستگی نجات یابد

وراه آن رسول بزرگ پروردگار ادامه یابد.

 این حقیقت سترگ را فاطمه در خطبه خود در مسجد مدینه چنین بیان میدارد:

«سپس خداوند…پیروی ما را مانع افتراق قرار داد».1

آن هنگام که از فاطمه پرسیده شد که اگر خلافت حق علی (ع) بود، چرا سکوت کرد وحق خود را نگرفت،

فرمود:«مَثَل امام، مَثَل کعبه است که مردم باید به دورشان طواف کنند، نه که کعبه به دور آنان طواف کند».

در این عبارت زیبا ودقیق، فاطمه کوشیده این واقعیت را تبیین کند

که همانا امام چون کعبه که مظهر وحدت مسلمانان است، نقش می آفریند.

همه مسلمانان- با هر مذهب ومسلکی- رو به کعبه نماز می خوانند ودر کنار آن حج به جا می آورند.

امام نیز بایدچنین جایگاهی بیابد وهمگان امامت را مظهر وحدت خود قرار دهند

وخود را آماده بهره مندی از آن کنند.

آن حضرت درباره امام اول شیعیان چنین می فرماید:«سعادت، همه سعادت وحقیقت سعادت،

در کسی است که امام علی(ع)  را در دوران زندگی وپس از شهادتش دوست داشته باشد».2

از جمله مظاهر وحدت در اندیشه فاطمه روز غدیر است.

آن حضرت، روز غدیر را روز تجلی اتحاد امت اسلام می داند.

اتحادی که هم خدا از آن خشنود بود وهم رسول خدا (ص) وهم مردم.

اتحادی که در مسیر عبادت پروردگار واطاعت از خدا ورسولش بود؛ نه اتحادی که مبنای آن هوا ی نفس باشد.

پی نوشت ها

1.جلائ العیون ص139

2.بخار الأنوار ج36 ص353