زمینیانی همچون فرشته

حکمت خدا ورسولش چنین اقتضا می کرد که پس از رحلت پیامبر -آنهم آخرین پیامبر خدا-

مردم دچار تفرقه وحیرت نباشند ونظام جامعه اسلامی که سالهاپیامبر خدا(ص) برای آن زحمت کشیده ،

از هم نپاشد.از این رو، این کاملا عقلانی است که پیامبر به فرمان پروردگار،

جانشین خویش را به مردم معرفی کند تا جامعه از چند دستگی نجات یابد

وراه آن رسول بزرگ پروردگار ادامه یابد.

 این حقیقت سترگ را فاطمه در خطبه خود در مسجد مدینه چنین بیان میدارد:

«سپس خداوند…پیروی ما را مانع افتراق قرار داد».1

آن هنگام که از فاطمه پرسیده شد که اگر خلافت حق علی (ع) بود، چرا سکوت کرد وحق خود را نگرفت،

فرمود:«مَثَل امام، مَثَل کعبه است که مردم باید به دورشان طواف کنند، نه که کعبه به دور آنان طواف کند».

در این عبارت زیبا ودقیق، فاطمه کوشیده این واقعیت را تبیین کند

که همانا امام چون کعبه که مظهر وحدت مسلمانان است، نقش می آفریند.

همه مسلمانان- با هر مذهب ومسلکی- رو به کعبه نماز می خوانند ودر کنار آن حج به جا می آورند.

امام نیز بایدچنین جایگاهی بیابد وهمگان امامت را مظهر وحدت خود قرار دهند

وخود را آماده بهره مندی از آن کنند.

آن حضرت درباره امام اول شیعیان چنین می فرماید:«سعادت، همه سعادت وحقیقت سعادت،

در کسی است که امام علی(ع)  را در دوران زندگی وپس از شهادتش دوست داشته باشد».2

از جمله مظاهر وحدت در اندیشه فاطمه روز غدیر است.

آن حضرت، روز غدیر را روز تجلی اتحاد امت اسلام می داند.

اتحادی که هم خدا از آن خشنود بود وهم رسول خدا (ص) وهم مردم.

اتحادی که در مسیر عبادت پروردگار واطاعت از خدا ورسولش بود؛ نه اتحادی که مبنای آن هوا ی نفس باشد.

پی نوشت ها

1.جلائ العیون ص139

2.بخار الأنوار ج36 ص353

ابراهیم بن مهزم گوید:

شبی از خدمت امام صادق علیه السلام خارج شده

وبه منزل خود در مدینه رفتم

ومادرم با من بود.میان من واو مشاجره شد

ومن نسبت به مادرم تندی وغلظت کردم.

فردا صبح پس از ادای فریضه صبح به خدمت امام صادق (ع)رفتم.

چون برآن حضرت وارد شدم بی مقدمه آغاز به سخن کرده،

فرمود:

ابومهزم. تو را چه کار با مادرت که دیشب در گفتار به او تندی کردی؟

آیا نمی دانی که شکم او جایگاه سکونت تو بوده است.

ودامنش گاهواره ات بود ودر آن می آویختی،

وپستانش پر از شیر بود که تو می نوشیدی؟

گفت: عرض کردم:بلی.

فرمود:پس هیچوقت با او تندی مکن وبراو خشم مگیر.

منبع:

بحار الأنوار ج47ص72

امام صادق علیه السلام فرمودند:

«اوحی الله إلی نبیّ من أنبیائه قل للمومنین لا تلبسوا لباس أعدایی ولا تطعموا مطاعم أعدایی

ولا تسلکوا مسالک أعدایی فتکونوا أعدایی کما هم أعدایی»

خدای سبحان به پیامبری از پیامبرانش وحی فرمود که به مومنین بگو:

مانند دشمنان من لباس نپوشند ومانند دشمنان من غذا نخورند

ودر نحوه زندگی ورفتار،مانند دشمنان من نباشند،

چرا که در این صورت دشمنان من محسوب می شوند.

همچنان که آنان دشمنان من هستند.

«هل الدین الا الحبّ والبغض» آیا دین، جز حبّ وبغض است؟

منبع حدیث:بحار الأنوار،ج65،ص 63.