ما باید همیشه علی علیه السلام را نمونه قرار دهیم .

علی علیه السلام مجمع تمام ارزشهای اسلامی است؛انسان اسلام، انسان جامع است.

همین علی(ع) که در خلوت عارفانه خودش این چنین است، ما می بینیم در مسئولیتهای اجتماعی،

حد اعلی حساسیت را دارد؛ وانسانی که اسلام می خواهد چنین است.

چرا علی (ع) را یک انسان کامل می دانیم؟ برای اینکه درد اجتماع راحس می کرده،

برای این که"من” او تبدیل به"ما” شده بود. برای اینکه"خود” او خودی بود که همه انسانها را جذب می کرد.

او به صورت یک فرد مجزا از انسانهای دیگر نبود؛ بلکه واقعا خودش را به منزله یک عنصر، یک انگشت،

یک عصب در بدن احساس می کرد که وقتی ناراحتی ای در یک جای بدن پیدا می شود

این عضو ناآرام وبی قرار می گردد. واین سخن اصلا مال خود اوست، این تعبیرات مال خود اوست.

قبل از اینکه در قرن بیستم، فلسفه های اومانیستی این حرفها را بیاورند علی علیه السلام اینها را گفته است؛

وقتی که خبر دار می شود که عامل او، فرمانداری که از ناحیه او منصوب است

در یک مهمانی شرکت کرده است نامه عتاب آمیزی به او می نویسد که در نهج البلاغه هست.

حال چه مهمانی بوده است؟ نه. در آنجا قمار بوده؟ آیا در مهمانی شرکت کرده بود که برسر سفره مشروب

نابوده؟نه.در آنجا مثلا زن هایی را آورده ورقصانده بودند؟نه. در آنجا کار حرام دیگری انجام داده بودند؟نه.

پس چرا آن مهمانی مورد ملامت قرار می گیرد ونامه تند نوشته می شود؟1

می گوید:وَما ظَنَنتُ أنّک تُجیبُ إلی طعام قومٍ عائلُهم مَجفلوّ وغَنیُّهم مَدعوّ.2

گناه فرماندارش این بوده که بر سر سفره ای شرکت کرده است که صرفا اشرافی بوده،

یعنی طبقۀ اغنیا در آنجا شرکت داشته وفقرا محروم بوده اند. می فرماید: من باور  نمی کردم که فرماندار من،

نماینده من پای در مجلسی بگذارد که صرفا از اشراف تشکیل شده است. بعد راجع به خودش وزندگی خودش

برای آن فرماندار شرح می دهد. در باره خود می گوید: درد مردم را از درد خودش بیشتر احساس می کرد،

درد آنها سبب شده بود که اساسا درد خود را احساس نکند.

اما علی را که اینقدر ستایش می کنیم نه فقط به خاطر این است که باب علم پیغمبر بوده که پیامبر فرمود:

“أنا مدینه العلم وعلیٌّ بابها” بیشتر از این جهت ستایش می کنیم که انسان بود،

این رکن از انسانیت راداشت که به سرنوشت انسانهای محروم می اندیشید، غافل نبود،

درد دیگران را احساس می کردف چنانکه سایر ارکان انسانیت را هم داشت.3

پی نوشتها

1.علی(ع) از زبان شهید مطهری(عباس عزیزی)ص34

2.نهج البلاغه، فیض الإسلام، نامه 45،ص996

3.گفتارهای معنوی، شهید مطهری،ص 228-230

مطالب مرتبط

حضرت زهرا(س)در اندیشه شهید مطهری