یکی از مهم‌ترین ابعاد عفاف که در قرآن ذکر شده است

و لحن سخن گفتن زنان را مد نظر قرار داده است، «عفاف در گفتار» است.

آیه ۳۲ سوره احزاب، مؤکدا در مورد نحوه‌ی گفتار زنان با نامحرم است:

«به گونه‌ای هوس‌انگیز سخن مگویید که بیماردلان بر شما طمع نمایند»

علامه طباطبایی می‌نویسد:

«معنای خضوع در کلام آن است که زنان در برابر مردان آهنگ سخن گفتن را نازک و لطیف کنند

تا دل آن‌ها را دچار ریبه و خیال‌های شیطانی نموده و شهوت را برانگیزند

و در نتیجه آن مردی که بیماردل است به طمع بیفتد

و منظور از بیماری دل: ”نداشتن نیروی ایمان“ است؛

آن نیرویی که آدمی را از میل به سوی شهوات حرام باز می‌دارد.۱

استاد مطهری از مرحوم آیت‌الله طباطبایی یزدی در عروة‌الوثقی نقل می‌کند که:

«شنیدن صدای زن در صورتی که تلذذ و ریبه نباشد، جایز است

ولی در عین حال مادامی که ضرورت نیست، ترک آن بهتر است.

و بر زن حرام است که بخواهد صوت خود را نازک کند و نیکو سازد، به طوری که تحریک آمیز باشد.۲

پیــــ     نوشتــــــــ

۱. المیزان، ج۱۶، ص۴۸۲

۲. مسئله حجاب، ص۲۴

مطالب مرتبط

یاری امام عصر با پاڪی دل و عمل ، حجاب در قرآن ، آثار عفاف ، زن در قرآن

حقوق زن در قرآن ، ویژگیهای قرآنی حضرت زهراسلام الله علیها ، روابط دختر وپسر در قرآن

نڪات اخلاقی سوره حجرات